Hiç Bir Şey Bizi Mutlu Etmezken Nasıl İlerlememiz Gerekir?

Bizi mutlu eden hiçbir şey olmadığında, sakinliğimizi kaybetmememiz gerekir. Bu durumda ileriye doğru azar azar ilerlemek ve bizi iyi hissettiren küçük değişiklikler yapmak, bunlar minimum bir şekilde ilerlese bile, etkili olacaktır.

 Hiçbir şeyin bizi mutlu etmediği bazı zamanlar vardır. Dünya parlaklığını kaybeder, şarkılar melodilerini kaybeder ve artık bizi çevreleyenlerin sevincinden etkilenmeyiz..

Bu kritik anlarda ilerlemek,  kolay değildir. Bununla birlikte, bir neden görmek de kolaydır: neden, kendinizsiniz.

Duygusal ihtiyaçlarımıza iyi bakmazsak ve başkalarının bizi çevreleyip tuzağa düşürmesine izin verirsek, başkalarının hayat enerjimizi alıp hayatımızı kontrol altına almalarına izin verirsek, dünyamız tepetaklak olmaya mahkumdur.

“Zaman tüm yaraları iyileştirir” sözüyle bizi neşelendirmeye çalışabilirler, ancak kendi kişisel evrenimizde olup bitenlerin dizginlerini ele almazsak, biraz teşvik ve omuz sıvazlama hiçbir işe yaramayacaktır.

Esasen hiçbir şeyin bizi mutlu etmediği birçok zaman vardır. Fakat kötü bir anın, kötü bir yaşama dönüşmesine izin vermememiz gerekir.

Bu durumda ne yapılabilir?

*Hiçbir şey sizi mutlu etmiyorsa ve üç aydan uzun süredir uykusuzluk, iştahsızlık ve eskiden ilgi duyduğunuz her şeye karşı duyarsızlık çekiyorsanız ve bu süre boyunca kötü bir ruh hali içindeyseniz, doktorunuzla konuşmalısınız

Depresyondan muzdarip olabilirsiniz ve bir profesyonel yardım almanız ve ihtiyaçlarınıza uygun bir rehberlik izlemeniz gerekebilir.

Daha derin bir psikolojik problem olup olmadığını anladıktan sonra, aşağıdaki boyutlar üzerine düşünmek ve bunları her gün uygulamaya çalışmak önemli adımlar olacaktır:

Mutlu olmak için bazı şeylerden vazgeçin
Bazen mutlu olmak için, bazı şeyleri ya da insanlarla olan ilişkileri bile feda edebilecek kapasiteye sahip olmalımız gerek. Fakat bilmeliyiz ki,bütün bunlar, gerçekleştirilmesi her zaman kolay olmayan, cesaret isteyen eylemlerdir.

İhtiyaçlarımızı ve vicdanımızı dinlemeyi öğrenmeliyiz. Eğer içinde bulunduğumuz ortamın bizi özümüzden uzaklaştırdığının farkına varırsak, ayrıca mutluluğumuzdan da vazgeçmişiz demektir.

Vazgeçmek, bazı çevrelerle bağlantıları kapatmayı ve dönemleri sonlandırmayı öğrenmek demektir. Bu, artık neyin önemli olmadığını, neyin bizi zenginleştirmediğini ve nelerin bizi kötü hissettirdiğini bilmek anlamına gelir.