Vikinglerde hayati önem taşıyan iki şey vardı..Bira ve et..Fakat Vikingler, arpa ve buğdayın kolay yetişmediği İzlanda’ya geldiklerinde, böylesine elverişsiz bir bölgede nekadar ekmeyi deneseler de bu girişişmler başarısız oldu.
Bira ve et aynı zamanda, Viking reislerinin ekonomik ve kültürel göstergeleri de sayılabilir. Reisler, birayı rakipleriyle politikayı yumuşatmak için, yerel işçileriyle de ilişkilerini sağlamlaştırmak için kullanır. Baskın,yağma ve ticaretleriyle tanınan Vikingler, yüzyıllar önce İzlanda’ya yerleştiklerinde, ana vatanları İskandinavya’daki gibi politika ile uğraşmak yerine, zamanlarını bira ve eti sağlayabilmekle geçirdiler.
En ünlü İzlandalı Viking destanlarına konu olan İzlanda’daki Hrisbru çiftliğinde hala kazılar devam etmektedir Çiftlik, kabile reisinin yaklaşık 100 metre uzunluğundaki evini, bir kiliseyi, çeşitli Pagan ve Hristiyan geleneklerini gösteren bir mezarlığı kapsıyor. Mezarlıktaki bazı erkekler ise Hristiyan geleneklerinden farklı olarak, gemi parçalarıyla gömülmüştür.(drakkar)
Kazıyı gerçekleştiren ekibin başındaki Zori; amacının arkeolojik kanıtlar ile Viking literatürünü karşılaştırmak olduğunu söylemiştir Viking destanları, sözlü destanlara dayanarak, ilk olarak 13. yüzyılda yazıya dökülmüştür. Zori: “bu destanlar aynı bir roman gibi ve aynı zamanda muhteşem kaynaklar. Onların günlük yaşamlarından bahsediyor“ açıklamasını yaptı.
Gücünü Çalışan ve Üretken Bir Toplumun Önüne Koymak
Zori ayrıca: “Ortaya çıkarılan arpa tohumları, arpa tüketimini gösteriyor. Yapılan polen çalışmaları ise arpanın özellikle yetiştirildiğini gösteriyor. Arpalar, ekmek veya püre için kullanılmış olabilir. Fakat biranın bu toplumdaki önemini göz önüne aldığımızda, arpayı asıl olarak alkol üretmek için kullanıldıklarını düşünebiliriz” açıklamasında bulundu
Uzun süren kışlarda, koyunlar genellikle yiyecek bulabiliyorlardı ve soğuğa dayanıklı hayvanlardı. Ancak Vikingler için özel önem taşıyan büyükbaş hayvanlar kış boyunca kapalı alanlarda ve büyük ahırlarda tutulmak zorunda kalıyordu. Büyükbaş hayvanlar çeşitli ritüellerde, festivallerde ve kafatası sergilemede kullanılıyordu.
Bu şartlar altında, kapalı alanlarda tutulan büyükbaş hayvanların, arz-talep hesaplamasının yapılması ve korunması hem hayvanlar için hem de insanlar için oldukça önem taşımaktaydı.Ne kadar hayvanın kesileceği ve korunacağını önceden hesaplamaları ya da tahminde bulunmaları gerekiyordu. Tuzları yoktu ve etleri uzun süre saklayabilmek için büyük fıçılarda kesilmiş süt kullanmak zorundaydılar. Zamanla iklimin değişmesi ve ormanların azalmasıyla, çok sayıda büyükbaş hayvana bakmak iyice zorlaşan bir durum haline geldi
Zori: “Bitkiler için ana vatanlarından daha kısa bir büyüme sezonu ve daha soğuk ve sert bir iklim vardı ve İzlandalı Vikingler , topraklarını daha verimli hale getirebilmek için daha fazla işçiye ihtiyaç duydu. Reislerin gücleri azaldı ve sorun çıkartan işçiler arttı. Arpa yetiştiriciliği durduğu zaman ise artık Viking destanlarında reislerden bahsedilmiyordu” diye ekleme yaptı.
Zori: “Burada arkeolojik verilere dayanarak, önce strateji belirlediklerini daha sonra ise vazgeçtiklerini görebilirsiniz. İhtişamı devam ettirmeleri gitgide guçleşiyordu ve bu ihtişam çöktüğünde ise elindeki gücü de kaybetmişsin demektir. Aynı zamanda birayı ve eti de..”
“Polen kayıtlarına dayanarak, arpa yetiştiriciliği tamamen terkedildiği zaman, küçükbaş hayvanların yemesi için doğal otların arttığını görmekteyiz. Büyükbaş hayvan kemiklerinin koyunlara göre çok daha azaldığını ve Hrisbru sakinlerinin daha pratik ve kolay bir seçenek olan koyun otlatmaya yöneldiğini görüyoruz. Şimdi muhtemelen reislerin başına ne geldiğini merak ediyor olabilirsiniz. Güçlerini kaybettiklerinde artık bira ve ete ihtiyaç mı duymadılar? Yoksa birayı ve eti kaybettiklerinde mi güçlerini kaybettiler? Ben ikinci açıklamayı tercih ediyorum. Büyük ihtimalle Viking şefleri, halkı pahalı maliyete bira ve et üretmeye zorladı ve politik emellerini halkın iyiliğinin üstünde tuttu. Şu noktada arkeolojinin konuşmasını bekliyoruz. “ ifadesini kullandı.
Bira ve et aynı zamanda, Viking reislerinin ekonomik ve kültürel göstergeleri de sayılabilir. Reisler, birayı rakipleriyle politikayı yumuşatmak için, yerel işçileriyle de ilişkilerini sağlamlaştırmak için kullanır. Baskın,yağma ve ticaretleriyle tanınan Vikingler, yüzyıllar önce İzlanda’ya yerleştiklerinde, ana vatanları İskandinavya’daki gibi politika ile uğraşmak yerine, zamanlarını bira ve eti sağlayabilmekle geçirdiler.
En ünlü İzlandalı Viking destanlarına konu olan İzlanda’daki Hrisbru çiftliğinde hala kazılar devam etmektedir Çiftlik, kabile reisinin yaklaşık 100 metre uzunluğundaki evini, bir kiliseyi, çeşitli Pagan ve Hristiyan geleneklerini gösteren bir mezarlığı kapsıyor. Mezarlıktaki bazı erkekler ise Hristiyan geleneklerinden farklı olarak, gemi parçalarıyla gömülmüştür.(drakkar)
Kazıyı gerçekleştiren ekibin başındaki Zori; amacının arkeolojik kanıtlar ile Viking literatürünü karşılaştırmak olduğunu söylemiştir Viking destanları, sözlü destanlara dayanarak, ilk olarak 13. yüzyılda yazıya dökülmüştür. Zori: “bu destanlar aynı bir roman gibi ve aynı zamanda muhteşem kaynaklar. Onların günlük yaşamlarından bahsediyor“ açıklamasını yaptı.
Gücünü Çalışan ve Üretken Bir Toplumun Önüne Koymak
Zori ayrıca: “Ortaya çıkarılan arpa tohumları, arpa tüketimini gösteriyor. Yapılan polen çalışmaları ise arpanın özellikle yetiştirildiğini gösteriyor. Arpalar, ekmek veya püre için kullanılmış olabilir. Fakat biranın bu toplumdaki önemini göz önüne aldığımızda, arpayı asıl olarak alkol üretmek için kullanıldıklarını düşünebiliriz” açıklamasında bulundu
Uzun süren kışlarda, koyunlar genellikle yiyecek bulabiliyorlardı ve soğuğa dayanıklı hayvanlardı. Ancak Vikingler için özel önem taşıyan büyükbaş hayvanlar kış boyunca kapalı alanlarda ve büyük ahırlarda tutulmak zorunda kalıyordu. Büyükbaş hayvanlar çeşitli ritüellerde, festivallerde ve kafatası sergilemede kullanılıyordu.
Bu şartlar altında, kapalı alanlarda tutulan büyükbaş hayvanların, arz-talep hesaplamasının yapılması ve korunması hem hayvanlar için hem de insanlar için oldukça önem taşımaktaydı.Ne kadar hayvanın kesileceği ve korunacağını önceden hesaplamaları ya da tahminde bulunmaları gerekiyordu. Tuzları yoktu ve etleri uzun süre saklayabilmek için büyük fıçılarda kesilmiş süt kullanmak zorundaydılar. Zamanla iklimin değişmesi ve ormanların azalmasıyla, çok sayıda büyükbaş hayvana bakmak iyice zorlaşan bir durum haline geldi
Zori: “Bitkiler için ana vatanlarından daha kısa bir büyüme sezonu ve daha soğuk ve sert bir iklim vardı ve İzlandalı Vikingler , topraklarını daha verimli hale getirebilmek için daha fazla işçiye ihtiyaç duydu. Reislerin gücleri azaldı ve sorun çıkartan işçiler arttı. Arpa yetiştiriciliği durduğu zaman ise artık Viking destanlarında reislerden bahsedilmiyordu” diye ekleme yaptı.
Zori: “Burada arkeolojik verilere dayanarak, önce strateji belirlediklerini daha sonra ise vazgeçtiklerini görebilirsiniz. İhtişamı devam ettirmeleri gitgide guçleşiyordu ve bu ihtişam çöktüğünde ise elindeki gücü de kaybetmişsin demektir. Aynı zamanda birayı ve eti de..”
“Polen kayıtlarına dayanarak, arpa yetiştiriciliği tamamen terkedildiği zaman, küçükbaş hayvanların yemesi için doğal otların arttığını görmekteyiz. Büyükbaş hayvan kemiklerinin koyunlara göre çok daha azaldığını ve Hrisbru sakinlerinin daha pratik ve kolay bir seçenek olan koyun otlatmaya yöneldiğini görüyoruz. Şimdi muhtemelen reislerin başına ne geldiğini merak ediyor olabilirsiniz. Güçlerini kaybettiklerinde artık bira ve ete ihtiyaç mı duymadılar? Yoksa birayı ve eti kaybettiklerinde mi güçlerini kaybettiler? Ben ikinci açıklamayı tercih ediyorum. Büyük ihtimalle Viking şefleri, halkı pahalı maliyete bira ve et üretmeye zorladı ve politik emellerini halkın iyiliğinin üstünde tuttu. Şu noktada arkeolojinin konuşmasını bekliyoruz. “ ifadesini kullandı.
Comments
Post a Comment